A Universidade de Washington consegue facer un prototipo dun lente no que se fala nunha novela de Vernor Vinge
Trátase dun feito de humanidade asistida por ordenador, no cal todo o mundo se conecta a un mundo virtual que se superpón ao mundo real e se fusiona con el. Acaba de facerse realidade a novela Rainbows End, de Vernor Vinge.
O Vector principal desta fusión e desta conexión permanente son os lentes de contacto que se colocan e facilitan á pupila a información ou as imaxes. Investigadores da Universidade de Washington acaban de dar un primeiro paso para o lente biónico. Probaron cun primeiro prototipo dotado cun circuíto moi simple e con algúns diodos vermellos sobre un coello.
Despois de 20 minutos de instalacións, o animal non tropezou. Este primeiro modelo non era capaz de recoñecer. Tratábase sobre todo de mostrar a viabilidade do aparello. O equipo utilizou unha asombrosa técnica de automontaxe dos circuítos: o circuíto de silicio recórtase en pequenos pedazos. Estes anacos fúndense nun fluído cunha capa de plástico na cal o "plano" do circuíto se gravou, e os pequenos grans de silicio póñense de novo cada un no seu sitio (saber máis sobre a automontaxe).
A longo prazo, colocaríase toda a maquinaria dos lentes biónicos (alimentacións por microcaptadores solares, extensión sen fío, etc...) sobre o contorno do iris, mentres que a superficie do pupilo se reservaría aos distintos dispositivos de visualización. O equipo de UW considera que poderá "con bastante rapidez" probar un lente biónico dotado cunha capacidade de visualización dalgúns pixeles (suficiente para indicar algunhas cifras ou unha capacidade).
Rainbows End desenvólvese en 2025.