Vieiros

Verdegaia aproveitou a celebración do Día Mundial da Diversidade Biolóxica para reclamarlle a Consellaría de Medio Ambiente a aprobación inmediata dun Catálogo de Especies Ameazadas e a aplicación de planos de recuperación para todas as especies en maior perigo de extinción antes do 2009. Segundo os ecoloxistas, Galiza é unha das poucas comunidades autónomas que aínda non dispón dun catálogo propio de especies ameazadas, a pesar de ser unha esixencia estabelecida pola vixente lei estatal de conservación da natureza desde hai uns 15 anos.

Verdegaia sinala á alteración e fragmentación dos hábitats como principal causa do serie e rápido proceso de perda da diversidade biolóxica que está a vivir a nosa comunidade, sen esquecer a urbanización desordenada, a contaminación, os incendios, a substitución de hábitats de especial interese por cultivos forestais ou prados, a construción de parques eólicos ou a proliferación sen límite de infraestruturas de transporte. Outras causas importantes de perda de biodiversidade son a pesca e a caza excesivas e a introdución accidental ou provocada de especies exóticas. Por outro lado, o cambio climático global, que xa se iniciou, constitúe unha ameaza moi seria para a diversidade, de non se atenuar e ralentizar a través da redución das emisións de gases contaminantes que o provocan.

É por todo isto polo que Verdegaia considera que é necesario deter axiña a perda desta biodiversidade, para o cal é prioritario introducir cambios fundamentais en todas as políticas públicas que teñen algún impacto sobre a nosa riqueza natural (ordenamento do territorio, agraria, forestal, transportes, enerxía,....) A asociación reclama tamén desenvolvemento desde a Consellería de Medio Ambiente dunha política forte de conservación da natureza, ampliando tanto a rede de espazos de protección especial como a Rede Natura 2000. Segundo Verdegaia, estes espazos poden converterse nunha valiosa ferramenta para o desenvolvemento rural sustentábel se son obxecto dunha boa planificación e reciben un financiamento importante.

Día Mundial da Diversidade Biolóxica
No ano 1994, a Asemblea da Organización das Nacións Unidas declarou o 22 de maio como Día Mundial da Diversidade Biolóxica co gallo da entrada en vigor do Convenio mundial sobre este tema. Trátase dun día para lembrar a importancia de protexer a biodiversidade e velar porque se utilice en proveito de todos. Nesta xornada recórdanse os tres obxectivos básicos do convenio firmado xa hai 12 anos: a conservación da diversidade biolóxica, a utilización sostíbel dos seus compoñentes, e a distribución xusta e equitativa dos beneficios derivados da utilización dos recursos xenéticos.

Existen dous formulacións para conservar a biodiversidade: protexer as especies e as poboacións individuais ou protexer os hábitats nos que viven. O esencial é a conservación de ecosistemas enteiros asegurando a súa funcionalidade. A perda da diversidade xenética, de especies e ecosistemas é un dos maiores perigos para o futuro da humanidade. Outra das ameazas é o desenvolvemento dos cultivos transxénicos que poden ter graves consecuencias ao longo do século XXI, se a presión cidadán non frea o seu crecemento. Nacións Unidas lembra que cada ano desaparecen milleiros de especies e con elas novas posibilidades de culturas agrícolas, produtos industriais ou medicinas para curar doenzas. Coa pérdida da diversidade, aumenta a uniformidade, a dependencia dunhas poucas variedades de plantas para alimentarnos, e sobre todo crece a vulnerabilidade ante pragas e enfermidades.

Os esforzos dirixidos cara á conservación das especies e poboacións, aínda que son importantes, esixen unha gran cantidade de tempo; as medidas inclúen a protección legal das especies individuais, planes de xestión e unha conservación ex situ, é dicir, protexer as poboacións de animais e plantas en zoos e bancos de sementes.

A destrución do hábitat é a maior ameaza actual para a diversidade biolóxica. Un estudo da Conservation International mostrou que case o 24 por cento dos sistemas bioxeográficos da Terra foron completamente transformados polo home, outro 24 por cento parcialmente e só quedan ben conservado un 52 por cento, cifra que se reduce as ó o 27 se se exceptúan as superficies estériles.